سلام حضرت حق بر شهیدان
اینجا قطعه ای از بهشت حقتعالیست اما کجاست وجودی که آن را درک کند و چشمی که آن را ببیند وکسی که بگوید میفهمم ادای دیدن میکند زیرا حضرت حق می فرمایند :(ولا تقولوا لمن یقتل فی سبیل الله اموات بل احیاء ولکن لا تشعرون)"بقره۱۵۶" به کسانی که در راه خدا کشته میشوند مرده مگوئید بلکه زنده اند ولی شما نمی فهمیدخودمونی بگم یعنی برو بابا ادای فهمیدن در نیار.
و جایی که هزاران هزار از فرزندان فاطمه(س)کنار یکدیگر آرام گرفته اند اما صد افسوس که فقط با این چشم ظاهر بین میتوان این حضور را درک نمود
صدای ناله ی مادری از گوشه ای بگوش میرسد نه بهتر است بگویم نه فقط گوشه ای بلکه از جای جای این بهشت نورانی که در فراق سرو قامت وجودش و از غم نامهربانی ها و نامردی های نامردمان قدر نشناس این دور و زمونه شکوه میکند ناخودآگاه دل و وجود آدمی را به قطعه سراسر بهشت زمینی سرزمین سوختن ومعرفت یعنی کربلای آسمانی منتقل مینماید که مادری محزون و قد خمیده بر سر گودی قتلگاه پسرش ناله می زند:
غریب مادر حسین
به فدای لب تشنه ات ای پسر فاطمه(س)
(پندار ما این است که ما مانده ایم وشهدا رفته اند اما حقیقت آن است که شهدا مانده اند و زمان ما را با خود برده است.)
سید شهیدان اهل قلم سید مرتضی آوینی